Verwarring!
27 april 2017 - Fátima, Portugal
Sta je daar op een gigantisch groot plein...lichamelijk je eerste pelgrimstocht volbracht. .en 2 Nederlandse meiden, die ik op de laatste kilometers ontmoet heb, wordt ik gefeliciteerd en gefotografeerd!
Maar geestelijk was ik nog niet 'aangekomen'....!
Na een 100% natuurlijke laatste tocht, was dit grootse-witte-devotionele en toeristische gebeuren, wel een erg groot contrast.
We gingen eerst maar met z'n drieën wat eten en drinken. Sandra was vandaag 46 jaar geworden en trakteerde. We vertelden elkaar de ervaringen van deze tocht...totaal anders beleefd! Het zouden 2 verschillende boeken worden....want we waren wel alledrie tot de conclusie gekomen dat het belachelijk was dat er geen wandelgids over de pelgrimstocht van Lissabon naar Fatima bestond in het nederlands, haha.
Na de gezelligheid gingen we weer onze eigen wegen. Zij gingen winkelen (alleen soevenierswinkeltjes te zien!) en ik zou op zoek gaan naar een overnachtingsplek. Nou, ik was het terras nog niet afgestapt of de Franse Martine groette mij...en... waar slaap jij? We konden nogsteeds niet met elkaar praten, maar ze nam mij gelijk mee naar haar plek...Acolhimento. ...Santuario de Fatima...
Ik moest mijn stempels laten zien. ..kreeg de laatste er bij...en kreeg een bed, in een barak, aangewezen. Nadine sliep er ook...maar Chan Cloud moest bij de mannen slapen haha...
Waar was ik nu weer terecht gekomen...pal achter de Basaliek?
Ik heb jullie toen een berichtje gestuurd dat ik was aangekomen. Bedankt voor alle felicitaties en het meeleven van de afgelopen dagen!!!!!!!
Ik naar de Basiliek. (Op sandalen gelukkig!) Het graf van Lucia en Jacinta gezien en aan de andere kant het graf van Francisco. ..de 3 kinderen die een engel 3x en 6x Maria hebben gezien. Je kon nergens knielen of in stilte zitten...alleen de kerkbanken waren er. Ook kon je nergens kaarsen zien! Buiten op het plein was een grote glazen ruimte waar veel mensen waren...een plek waar missen waren in verschillende talen...Geen stilteplek....en geen kaarsen... Eindelijk vond ik de plek waar je 'kaarsen verbrande'...niet echt om een kaars aan te steken.... Maar waar kon ik kaarsen krijgen? Plots stond Martine weer naast me....en kordaat ging ze op zoek...haha. Zij ging ook kaarsen 'verbranden' en brande zichzelf...ik vond gelukkig nog wel een plekje waar ik ze kon aansteken... echt bewust kon het bijna niet door de drukte, de rook...en het was geen devotionele plek...
Ondanks de vele nonnen, groepen met sleutelhangers om, op knieën afdalende mensen en vele mensen prefelent met de rozenkrans in de hand. ..miste ik intimiteit en een stilteplek.
Ik sliep prima in de barak. Om 7.00 uur was er al weer actie om me heen...de dames gingen weer verder naar Compastella. ..de heren stonden al buiten te wachten... Ik stond uiteindelijk om 9.00 uur op...uitslapen haha...12 uur geslapen!
Ja en toen een dag om zelf in te vullen...de route stond niet vast...behalve dan eerst koffie en ontbijt zien te vinden...
De verwarring van gisteren kwam weer in het bewustzijn. Geestelijk moest ik nogsteeds aankomen. Wat was er allemaal gebeurt op deze pelgrimstocht? Wat was het doel van dit avontuur geweest?
Waarom heb ik zoveel problemen met mijn 'onderstel'...en dat was blijkbaar niet voldoende om van te leren...ook maar je enkel zodanig verzwikken dat je eigelijk echt 'stil moet gaan staan'! Wat schort er aan mijn basis? Of gedwongen worden pauzes te maken in je leven?
Een ander opvallend punt was nadat ik de laatste avond voor Fatima, in Minde, een kamer met badkamer kreeg in een Cafe. Het bleek een groot complex, vergane glorie, met veel gangen, ruimtes etc. Nadat ik gedouched had wilde ik naar beneden om wat te drinken. Kon ik toch mijn weg niet vinden!!! Deuren op slot of deuren open naar ruimtes waar troep stond, maar geen verdere doorgang. Nou ja, wat nu? Terug naar mijn kamer. Toch nog eens alle deuren proberen...jaaaa gevonden....langs o.a. een grote leegstaande keuken, gangen, trappen..beneden! Gelukkig. Waarom kon ik de uitgang niet vinden of ...moest ik er wel weer uit gaan?
Met mijn bedrijf zit ik vol in veranderingen: nieuwe bedrijfsnaam, nieuwe website, nieuw bedrijfslogo, nieuwe praktijk kleuren. ....
Misschien toch maar eens thuisblijven en stilzitten, haha...
Geestelijk aangekomen?!?!?!
Maar geestelijk was ik nog niet 'aangekomen'....!
Na een 100% natuurlijke laatste tocht, was dit grootse-witte-devotionele en toeristische gebeuren, wel een erg groot contrast.
We gingen eerst maar met z'n drieën wat eten en drinken. Sandra was vandaag 46 jaar geworden en trakteerde. We vertelden elkaar de ervaringen van deze tocht...totaal anders beleefd! Het zouden 2 verschillende boeken worden....want we waren wel alledrie tot de conclusie gekomen dat het belachelijk was dat er geen wandelgids over de pelgrimstocht van Lissabon naar Fatima bestond in het nederlands, haha.
Na de gezelligheid gingen we weer onze eigen wegen. Zij gingen winkelen (alleen soevenierswinkeltjes te zien!) en ik zou op zoek gaan naar een overnachtingsplek. Nou, ik was het terras nog niet afgestapt of de Franse Martine groette mij...en... waar slaap jij? We konden nogsteeds niet met elkaar praten, maar ze nam mij gelijk mee naar haar plek...Acolhimento. ...Santuario de Fatima...
Ik moest mijn stempels laten zien. ..kreeg de laatste er bij...en kreeg een bed, in een barak, aangewezen. Nadine sliep er ook...maar Chan Cloud moest bij de mannen slapen haha...
Waar was ik nu weer terecht gekomen...pal achter de Basaliek?
Ik heb jullie toen een berichtje gestuurd dat ik was aangekomen. Bedankt voor alle felicitaties en het meeleven van de afgelopen dagen!!!!!!!
Ik naar de Basiliek. (Op sandalen gelukkig!) Het graf van Lucia en Jacinta gezien en aan de andere kant het graf van Francisco. ..de 3 kinderen die een engel 3x en 6x Maria hebben gezien. Je kon nergens knielen of in stilte zitten...alleen de kerkbanken waren er. Ook kon je nergens kaarsen zien! Buiten op het plein was een grote glazen ruimte waar veel mensen waren...een plek waar missen waren in verschillende talen...Geen stilteplek....en geen kaarsen... Eindelijk vond ik de plek waar je 'kaarsen verbrande'...niet echt om een kaars aan te steken.... Maar waar kon ik kaarsen krijgen? Plots stond Martine weer naast me....en kordaat ging ze op zoek...haha. Zij ging ook kaarsen 'verbranden' en brande zichzelf...ik vond gelukkig nog wel een plekje waar ik ze kon aansteken... echt bewust kon het bijna niet door de drukte, de rook...en het was geen devotionele plek...
Ondanks de vele nonnen, groepen met sleutelhangers om, op knieën afdalende mensen en vele mensen prefelent met de rozenkrans in de hand. ..miste ik intimiteit en een stilteplek.
Ik sliep prima in de barak. Om 7.00 uur was er al weer actie om me heen...de dames gingen weer verder naar Compastella. ..de heren stonden al buiten te wachten... Ik stond uiteindelijk om 9.00 uur op...uitslapen haha...12 uur geslapen!
Ja en toen een dag om zelf in te vullen...de route stond niet vast...behalve dan eerst koffie en ontbijt zien te vinden...
De verwarring van gisteren kwam weer in het bewustzijn. Geestelijk moest ik nogsteeds aankomen. Wat was er allemaal gebeurt op deze pelgrimstocht? Wat was het doel van dit avontuur geweest?
Waarom heb ik zoveel problemen met mijn 'onderstel'...en dat was blijkbaar niet voldoende om van te leren...ook maar je enkel zodanig verzwikken dat je eigelijk echt 'stil moet gaan staan'! Wat schort er aan mijn basis? Of gedwongen worden pauzes te maken in je leven?
Een ander opvallend punt was nadat ik de laatste avond voor Fatima, in Minde, een kamer met badkamer kreeg in een Cafe. Het bleek een groot complex, vergane glorie, met veel gangen, ruimtes etc. Nadat ik gedouched had wilde ik naar beneden om wat te drinken. Kon ik toch mijn weg niet vinden!!! Deuren op slot of deuren open naar ruimtes waar troep stond, maar geen verdere doorgang. Nou ja, wat nu? Terug naar mijn kamer. Toch nog eens alle deuren proberen...jaaaa gevonden....langs o.a. een grote leegstaande keuken, gangen, trappen..beneden! Gelukkig. Waarom kon ik de uitgang niet vinden of ...moest ik er wel weer uit gaan?
Met mijn bedrijf zit ik vol in veranderingen: nieuwe bedrijfsnaam, nieuwe website, nieuw bedrijfslogo, nieuwe praktijk kleuren. ....
Misschien toch maar eens thuisblijven en stilzitten, haha...
Geestelijk aangekomen?!?!?!
Je bent een topper!
En dat het nog niet geland is. ...kan ook niet anders. Je bent er al zo lang mee bezig geweest. En nu bam is het gedaan.
Zoals ik al via app zei, geniet nog even van de warmte, want hier. ......
En het waarom.....wordt altijd beantwoordt door een daarom. Op een volslagen onverwachts moment.......denk ik....
Geniet nog even van alle verwonderingen......
H.G. Kees.
Geniet nog even en goeie reis terug!
Daar zal je vast altijd met veel plezier op terugkijken.