Het binnenland!!!

Het binnenland in!
Dat begon bij Francisco Porter, een oudere Portugees, die een glimlach en een stempel aan passerende pelgrims geeft. T-shirts, vlaggen, foto's van hem met meiden...een koektrommel voor fooi! Hij wilde met me op de foto...er moest een arm om hem heen...liefst met knuffel...

Die versteende paden waren niet ideaal voor mijn enkel, die voelde instabiel. Mijn geest genoot van deze verandering. Eindelijk, alleen natuur! Een innerlijke glimlach vergezelde mij, haha. Af en toe asfalt als ik een dorpje naderde...ook fijn...want dat betekende een koffie of een biertje...

In Arneiro das Milhariqas kwam ik aan, terwijl er op dat moment Franzen voor me liepen. Ze bogen af in het plaatsje en ik volgde ze...dat kon alleen voor een overnachting betekenen. Een bord van een pelgrimsherberg had ik nog niet gezien. Hun plek bleek vol...maar ze namen me op sleeptouw...tot ik uiteindelijk in een huis kwam, waar een andere Franse wel haar kamer met me wilde delen! Het avondeten werd gelijk ook geregeld terwijl het pas 16.00 uur was. Het appartement was luxe, met een mooie keuken en een luxe douche...en dat voor €10. Niet te geloven! Om 19.00 uur gingen we opweg naar de eetlokatie, de eigenaar had Frans gesproken, dus blijkbaar wisten de 3 Fransen waar ze moesten zijn. Het bleek een grote sporthal, haha. De keuken ging voor ons open...vlees-pelgrims-eten (2 soorten menu's zijn er, vlees of vis), voor €6,50 inclusief drinken, toetje, koffie na. Waar doen ze het van? Teruglopend naar het huis zagen we de eigenaar...er werd weer Frans gepraat..en we bezochten een huis dat gerenoveerd werd..de muren zijn hier 50 cm dik!
Het erge was dat ik hun niet verstond en de Fransen mij niet...maar geholpen hebben ze mij!

Vanmorgen wilde ik om 7.30 uur weggaan, toen mijn Franse slaapmaatje mij duidelijk probeerde te maken, dat het eten hier in huis van de pelgrims is...iedereen laat wat achter..en ik kon dus gewoon ontbijten...brood met kaas, yogurtje en oploskoffie. Top!
De wonderen gaan gewoon door...haha.

Ik had het Franse routeboek bekeken en zag dat hun route tot Minde ging, 17 km verderop.
Prima afstand voor mij! Mijn slaapmaatje had een slaapplek geregeld bij de brandweerkazerne. Dat zijn ook pelgrims-slaapplekken, maar dan moet je zelf een slaapmatje hebben. Zij had er nog nooit bij geslapen.

Toen ik om 15.00 uur Minde binnen wandelde, vroeg ik aan dames die buiten zaten bij een Cafe naar een slaapplek. Een vrouw zei:"hier". En wees achter haar naar het Cafe. Binnen kwam gelijk een man naar me toe, leidde me naar boven en voor €25 heb ik een privé kamer met douche en wc. Top! Weer een wonder, haha.
En ze hebben Wi-Fi zodat ik kan schrijven. Gisteren was dat niet mogelijk, en prompt belde mijn moeder vanmorgen, om te vragen of alles ok is!
Ja, alles is ok met me, mijn enkel blijft wat dik, maar doet het. Mijn knie vindt de steile afdaling van vandaag niet zo leuk, maar verder doet hij prima zijn best. Mijn kleine linker teentje geeft veel pijn..dat is alles haha.
Vandaag een natuurdag! Heerlijk! Cafeetjes onderweg..zelfs 1 met top uitzicht. Mij hoor je niet klagen...
Morgen de laatste etappe naar Fatima, 16 km, een eitje...